Wat is dat denken toch, dat denken dat ons klein houdt, dat ons “gevangen” houdt, dat maakt dat we niet willen veranderen, omdat er altijd een ja maar is….
Waarom is het zo moeilijk om voorbij het denken te kijken of voorbij het denken te voelen?
Alsof er letterlijk een luikje dicht gaat, dat de weg blokkeert om te luisteren naar ons hogere zelf, naar ons gevoel.
Het lijkt wel of we daar niet naar toe mogen. We worden steeds maar afgeleid door ons denken, of doordat we denken wat een ander ervan denkt. Is dat de bedoeling van wat we willen ervaren op
aarde? Is dat ons zielenpad? Nee dat geloof ik niet. En toch doen we het massaal…
Dat we het aardse willen ervaren als ziel dat geloof ik, maar we mogen juist onze grootsheid ervaren. De uitdaging is juist dat we het luikje weer gaan openen om ons zo te herinneren wie we
werkelijk zijn. Dat we kunnen gaan ervaren hoe krachtig we zijn en hoe krachtig onze gedachten zijn. Zowel negatief als positief.
Dus wat als we elke dag eens kijken naar dat luikje, waarom houd ik hem dicht, waarom houd ik mijzelf klein? Worden we zo opgevoed, werkt onze maatschappij zo? Ja zeker! En toch wil ik je
uitnodigen om het luikje eens te openen: wat een mooie vlinders zouden eruit vliegen.
Waarom zie ik juist vlinders? Vlinders staan voor transformatie. De momenten van vast zitten achter je luikje mag je loslaten. Die mogen gaan, zodat je kunt gaan ervaren hoe het voelt als
je vliegt, hoe het voelt om in je kracht te zijn. Ja, gewoon te zijn.
Dit is toch wat je ziel wil ervaren, gewoon de vrijheid voelen en de vrijheid ervaren, zodat je kunt doen waarom je hier bent gekomen op aarde. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat je je hele
aardse leven hier achter je luikje blijft zitten? Nee dat geloof ik niet.
Dus…zet hem eens open, al is het maar op een kier, laat je verwonderen door je ZELF en geniet!
Ik wens je een stralende dag!
Liefs Judith 🦋